Сайт учителя начальных классов
.
Мектеп сахнасына: Аюға көмек

Мектеп сахнасына: Аюға көмек

Мектеп сахнасына: Аюға көмек

Кіші жастағы балалар үшін:

Кейіпкерлері: Аю,Түлкі,Қоян,Әтеш, Дәрігер.

Әтеш: Ку-ка-ре-ку! Ку-ка-ре-ку!

            Жалқаулар, қане , тұрыңдар,        Беті-қолды жуыңдар,

            Ұйқыны былай қойыңдар!            Еңбекке мойын бұрыңдар!

Осы сәтте қолында «шелегі» бар Түлкі асығып сахнадан өтеді.

Артынша орғып Қоян келеді. Ыңылдап әндете:

Айналам қандай тамаша!                Кім көтерер әзілді,

           Ойнағым келді балаша.                   Аю мырза болмаса,-деп «бөрене»   сүйреп келе жатқан Аюға бұрылады.Ал Аю мырзаның оған қарар уақыты жоқ еді. Қоян:               Әй, қорбаңбай, қорбаңбай,

                                       Күніңнің қиын болғаны-ай.        

                                       Ағаш сүйреп не болды?

                                       Ойнайық, кел ,ойланбай.

Аю маңғаздана:             Мазалама, аулақ бар!

                                       Жалқаулықты сүймеймін,

                                       Үй салатын ойым бар,

                                       Сондықтан ағаш сүйреймін.

Қоян аюдың ойнамайтынын білген соң, амалы таусылып:

                                      Е-е,ойнауға уақыт жоқ 

                                      Жарайды, еңбекқорым.

                                      Ойнайтын кім бар екен,

                                      Табылар, жүгірейін./Қоян сахнадан шығып кетеді/

Оңаша қалған Аю:       Сәл демалып алайын,

                                      Балға қолды салайын.

                                      Неткен тәтті бал деген,/ап-ап,ым,ым/

                                      Дәмін білмес жемеген! –деп «бөшкедегі» балды рахаттанып жей береді, жей береді. Сәлден соң Аюдың тісі ауырады.

Аю: Ой-ой-ой! Тісім-ай! Қақсап барады. Енді қайттім? Ой-ой-ой!

Аю сахнада ары –бері жүгіріп, мазасызданады.  Сахнаға Қоян мен Түлкі бірге шығып, Аюға не болғанын көрген соң, мазақтайды. Екеуі бірге:                      Аю балды қалайды,                               Тісі ауырып соңынан,            

 Саусақтарын жалайды.                         Ойбай салып жылайды./хе-хе-хе/

Ашуланған Аю бар даусымен айқайлап:

                                        Шуылдамай ,кетіңдер,

                                        Ой-ой,ой –ой, тісім –ай!

                                        Сендермен болсын ісім-ай.  /екеуін қуа жөнеледі/     

Бұл шуды естіген Әтеш асыға жетеді:

                                        Аю мырза ,не болды?

                                        Айналаға шу толды.

                                        Бұл не деген масқара,

                                        Түсіндірер кім жөнді?

Әтештің сұрағына    Қоян мен Түлкі қосарлана жауап береді:

                                        Көп жеймін деп балды,

                                       Тісі ауырып қалды.

Әтеш асығып-аптығып: Енді қайттік, кім бар көмектесер.

                                       Ку-ка-ре-ку, ку-ка-ре-ку!

                                       Аюға көмек шақыр-р-р.

Әтештің даусын алыстан естіген Дәрігер сандықшасымен жетеді.

Дәрігер:                         Қане, науқас ,көрейін.

                                       Емдеп жазып берейін.

                                       Аузыңды аш «а» деші, /аузына үңіледі /

                                       Жұлу керек тісіңді,                    

                                       Бітпес бұдан іс енді.

                                       Таза күтіп тісіңді,

                                       Дос боласың ендігі-

                                       Щеткаменен кәдімгі./аюға тіс щеткасын ұсынады/

Аю:                                Щетка деген немене,

                                       Қажет ол қай кәдеге?

Дәрігер:                        Айтыңдаршы ,достарым,

                                       Тіс щеткасы қажет пе?

Қоян:                             Тұрып ерте ұйқыңнан

                                       Тазалайсың тісіңді.

Түлкі:                             Түскі асты жеген соң

                                       Тазала тағы тісіңді.

Әтеш:                            Ұйқы алдында тағы да

                                       Жалғастыр осы ісіңді. 

Аю «Жарайды» деп тіс щеткасын алып сахнадан түсіп кетеді.Сәлден соң көңілдене  қайта келеді: Щетка деген жақсы екен,

Дос боламын мен енді.

Тазалаймын тісімді,

Ұмытпай бұл ісімді.

Аю «бөренені» қайта көтереді. Оған Түлкі көмектеседі. Әтеш пен Қоян тағы бір ағашты көтерісіп, сахнада әндетеді:

   Достар аман болса егер,                 Жалғыз жүрген көңілсіз,

   Жарасады әніміз.                               Көппен бірге болыңыз. 

   Жұмыс боп па үй салу,                     Жақсылықты ойласақ,

   Тату болсақ бәріміз .                         Сәтті болар жолымыз.        

Осылайша көңілді достар сахнадан жылжып түсе бастайды.Маңызды мәселе айтатындай Аю сахнаға қайта келіп көрермендерге қарап:

Ал, кішкене балалар,                        Жаман әдет-жалқаулық, 

Ынтаменен тыңдаңдар.                    Одан аулақ болыңдар.

Дос болыңдар сендер де                   Қиын сәтте жөн айтар  

 Щеткамен, тіс жуыңдар.                   Көп болсыншы шын достар.

Менің жаңа үйіме қонаққа келіңіздер, балалар!     

/Қойылым барысында кейіпкерлердің әрекетіне сәйкес әуен ойналып тұрады.

Саусақ басына киілетін жұмсақ ойыншықтармен орындауға арналған/

Авторы: Шарападинова Райжан   Арал қаласы № 62 мектеп мұғалімі

ID: 5572 | Просмотров: 2420